نوشته ای به قلم : سليم سرگلزايي
ببخشید که بنده نویسنده نیستم ولی امروز یک عکس تو صفحه اینستاگرام یکی از گروه های سیستانی دیدم که واقعا مجبور به نوشتن این متن و یا این درد دل شدم . البته کاملا نظر شخصی بنده اینه و دست تمام دوستان که دارن زحمت میکشن برای رفع مشکلات سیستان رو میبوسم ولی این مدت به نظر بنده با این کارامون داریم یک چیز خیلی مهم رو از شهروندامون میگیریم نشون دادن محرومیت خیلی خوبه ولی نه اینکه عزت یک قوم رو ازش بگیریم . متاسفانه دیار من شده جایی که هرکی کمکی میفرسته بعدش کودکان و آینده سازان شهرمو به خط میکنه و باهاشون عکس میندازه و میزاره تو صفحه شخصیش و برای اونا ترحم میخره . آهای دلواپسان شهر من میدونین که دارین چکار میکنین ؟ میدونین دارین به ازای دادن یک دفتر و لوازم والتحریر دارین چیرو میگیرین از این بچه ها ؟ بعد ناراحت میشین که چرا تو برنامه های تلویزیونی به ما توهین میکنن ؟ چرا همشهریان ما در حاشیه شهرهای بزرگ با این وضع زندگی میکنن ؟ مسولین عزیز شهر من که هر روز بازدید های فراوان از پروژه های عمرانی میزارین به فکر آینده این شهر و فرزاندانش در کنار این کارهای خوب هستین ؟ از این همه طرح عمرانی کی در آینده میخواد استفاده کنه؟ همین کودکان امروز که دارن عادت میکنن به اینکه یکی از تهران بیاد و یک دفتر بهش بده و خوشحال بشه این نوجوان چی داره میبینه اینکه یک عده توریست از تهران آمدن و در کنار بازدیداشون براشون چیزی آوردن . دوستان عزیز شهر من ترحم نخریم برای این بچه ها مسولین عزیز شهر من یکم به فکر فرهنگ سازی این دیار باشین تا فرزندان این دیار رستوران خوب ، پارک خوب ،استخر خوب و چیزهای دیگه ای که تو هر شهر فراوان از اون ها میبینید رو در شهر های دیگه جستجو نکنن و در آخر دلواپسان شهر من از نجابت همشهریاتون سو استفاده نکنین
منبع:کاغذ اخبار